Ringo

SPORT PRZYJAŹNI I POKOJU

W 1959 roku Włodzimierz Strzyżewski, kapitan reprezentacji Polski w szpadzie nie otrzymał urlopu na zgrupowanie Kadry i zmuszony był trenować samemu. Szukał systemu treningu, który pozwoli mu bez trenera i partnerów zachować formę. Wymyślił grę rozgrywaną gumowym kółkiem na boisku do siatkówki. Gra zyskiwała popularność; na olimpiadzie w Meksyku w 1968 roku, meksykański gracz siatkówki nadał jej nazwę: ringo. W 1973 roku zorganizowano w Warszawie pierwsze mistrzostwa ringo, w 1989 roku powstało Polskie Towarzystwo Ringo, a w 1993 Międzynarodowa Federacja Ringo.

Podstawową zaletą ringo jest prostota potrzebnego sprzętu. Wystarczy plac, linka (pełniąca rolę siatki) i gumowe kółko ringo. Jest to więc sport, w który może grać każdy i wszędzie. W czasie gry jedno-, dwu- lub trzyosobowe drużyny rzucają kółkiem ringo, starając się, by spadło na ziemię po stronie przeciwnika. Z pozoru dziecinnie prosta gra rozwija zarówno ciało, jak i umysł. Zmusza do wysiłku fizycznego i ruchu, ale też do myślenia i przewidywania posunięć innych graczy; rozwija refleks. Twórca gry podkreśla, że w ringo przeciwnik jest twoim partnerem - że w trakcie gry gracz rozwija się dzięki "przyjacielskiej walce z inteligencją przeciwnika". Ringo jest wykorzystywane w przygotowaniach olimpijskich florecistów, treningach sportowców i pilotów myśliwców, w rehabilitacji osób upośledzonych i przygotowaniach do lotu kosmonautów.

W Twierdzy Modlin pod Warszawą w dniach 3-6 czerwca 1999r. odbyły się XXVII Międzynarodowe Mistrzostwa Polski w Ringo. Następne - za rok. Jeśli jesteś zainteresowany wzięciem w nich udziału, lub po prostu chciałbyś zacząć grać w ringo, to napisz list do: